VM tanısı Uluslararası Başağrısı Hastalıkları Sınıflaması (ICHD 2004;24:9-160) tarafından kesin ve muhtemel olgular olarak iki şekilde tanımlanmıştır.
Kesin VM (dVM) tanısı için: 1.İkiden çok vertigo atağı, 2.ICHD kriterlerince migren tanısı, 3.İkinin üzerindeki vertigo ataklarına eşlik eden en az bir migren semtomu, a.migrenöz başağrısı, b.fotofobi, c.fonofobi, d.görsel ve diğer auralr, 4.Diğer bir Vertigo nedeninin olmaması.
Muhtemel VM (pVM) tanısı için: 1.İkinin üzerinde vertigo atağı, 2.Şunlardan en az birinin olması, a.ICHD kriterlerine göre migren tanısı, b.ikinin üzerindeki vertigo ataklarına eşlik eden en az bir migren semptomu, i.migrenöz başağrısı, ii.fotofobi, iii.fonofobi, iv.vizüel veya diğer auralar, 3.Diğer bir Vertigo nedeninin olmaması.
VM olgularına uzun süreli migren tedavisi verilmesiyle olguların yarısından fazlasında baş dönmesi atakları, yarısına yakınında baş ağrısı atakları daha az görülür hale gelmektedir. Baş dönmesinin (%60) ve baş ağrısının (%50) ciddiyetinde de azalma olmaktadır. Ancak nöbetler arasındaki dönemlerde santral veya periferal olsun vestibüler muayene ve test bulguları takip süresince iki kata yakın artışlar göstermektedir. Örneğin tek taraflı kanal parezisi oranları %8'den %22'lere çıkmıştır. Aslında bu tip bir artış basiler tip migren olgularında da görülmektedir. Ancak şurası kesindir ki VM olgularının %50'sinde santral, %15'inde periferal orjinli vestibüler bulgular elde edilmektedir. VM olgularında Meniere benzeri işitme kayıpları görülebilir ancak bu genellikle bilateraldir. Ayrıca basiler tip migren olgularında da bilateral simetrik sensöryal tip işitme kayıpları görülebilmektedir. Migren hastalarındaki işitme kayıpları uzun yıllar boyunca yaklaşık 50-60 dB sınırlarında kalırken, Menire hastalığında progresif bir bozulma görülür.
VM klinik bulguları, yine paroksismal özellikler gösteren familyal hemiplejik migren ve tip 2 epizodik ataksi ile benzerlikler göstermektedir. Bu hastalıkların iyon kanallarındaki genetik mutasyonlarla ilgili olduğu gösterilmiştir. Bu durum beyinde olduğu kadar iç kulakta da iyon dengesizliklerine ve dolayısıyla endolenfatik hidropsa yol açıyor olabilir.
Kaynak: Radtke ve ark.Neurology 2012;79:1607-14.
-- Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK,
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı
KBB Anabilim Dalı Başkanı
NEMJ Baş Editör
Lefkoşa, KKTC
Mobile Phone KKTC: 0 542 877 55 66